10 augustus 2019 - 12:00
Mijn wederhelft besloot in januari 2019 om mee te doen aan de 50ste editie van de Dodentocht. 100 km lopen (of rollen), gans de nacht door, niet slapen en met welk doel? Geen 'Fame and fortune' maar wel RESPECT?
De voorbije 24u was het keyword in de buurt van mijn echtgenoot 'respect'.
Het begon toen ik zijn startnummer op Facebook plaatste. Zo kon je via de App zijn vorderingen volgen. Hier verscheen voor het eerst het R-woord.
Daarna werd mijn echtgenoot (en Facebook) erdoor overspoeld: in het station, op de trein, bij de start, onder de baan maar vooral ook toen ik zijn opgave meedeelde.
'Respect man, dat je dit durft'
'Wauw, respect man, dat moet ook niet gemakkelijk zijn'
Onderweg werd hij aangemoedigd door ontelbare mensen met steeds hetzelfde woord: 'respect' (wat hem ontzettend begon te irriteren).
Mijn vraag aan jullie: 'Waarom dat respect?'
Want tenslotte was hij maar nummer 2572 in een massa van 13000 moedige wandelaars.
Is het dan zo dapper dat hij met zijn rolstoel 100 km zou rijden?
Is het dan zo bijzonder dat iemand met één been deelneemt aan de Dodentocht?
Is het dan zo speciaal dat een roller het aandurft om een vaak moeilijk toegankelijk parcours af te leggen?
Hieronder kan je een verklaring lezen van het woord 'respect'.
Respect is een gevoel van bewondering, ontzag of eerbied. Dit kan respect zijn voor mensen al of niet op grond van iemands kwaliteiten of prestaties of ten opzicht van dieren of andere zaken. Respect betekent oorspronkelijk 'omzien naar', en geeft aan dat iemand rekening houdt met een ander persoon
Hadden de toeschouwers, de deelnemers, de FB-vrienden bewondering, ontzag of eerbied voor zijn start? of zijn deelname? Maar waarom werd er bij zijn opgave dan nog met meer bewondering, ontzag of eerbied gereageerd?
Is het feit dat een roller al aan de start verschijnt zo bijzonder dat het eerbied uitlokt? En waarom komt bij een opgave dit respect nog veel duidelijker naar voor? Omdat we eigenlijk niet verwacht hadden dat een roller de 100 km zou uitrijden?
Ik heb de voorbije 24u voor drie deelnemers geduimd: voor een sterke madam die voor het goede doel 't Ventiel' haar grenzen verlegd heeft, voor een sterke madam die rollend met veel panache de Dodentocht uitreed. En voor mijn wederhelft die na 35 km door fysieke ongemakken én een te uitdagend parcours opgaf.
Bravo voor alle drie omdat ze hun eigen persoonlijke grenzen opzochten. Ik vind het knap dat ze dit gedurfd hebben. Ik zou het absoluut niet willen. Maar 'ontzag', 'eerbied' of 'bewondering heb ik niet. Geen respect dus...
Ik kom wel graag terug op het laatste deel van de verklaring.
Respect betekent oorspronkelijk 'omzien naar', en geeft aan dat iemand rekening houdt met een ander persoon.
Rollers moeten niet gerespecteerd worden voor hun deelname aan de Dodentocht. Ze hebben wel nood aan een organisatie (en in veel bredere zin maatschappij) die zorgt dat ze zoals elke deelnemer gewoon deel kunnen nemen. Dit kan tijdens de Dodentocht met een parcours dat effectief vlot toegankelijk is en waar op elke post vlot toegankelijke mindervalidetoiletten staan. En dit kan door een NMBS waar rollers niet 24u op voorhand moeten reserveren wanneer een dorp volledig wordt afgesloten van de buitenwereld.
En het is heel dringend tijd dat we deze optimale omstandigheden opeisen...
Want dan kunnen mensen met een rolstoel (en bij uitbreiding mensen met een visuele, auditieve beperking, ASS, ...) zich echt gerespecteerd voelen.
Respect, what's in a word...?